Βούρτσης Δημήτρης

Εγώ ο Καμότσουλος

Κάτουρο, χυμένο κρασί, ασβεστωμένοι τοίχοι. Χώμα. Τα χνώτα του μεθυσμένου πατέρα. Ανατολή του ήλιου από τον Παναχαικό. Με κόρα βουτηγμένη στο κρασί το πρώτο μου μεθύσι.

Πέντε χρονών. Τραγούδια για χορό, τραγούδια του τραπεζιού.

Ο πατέρας με σήκωνε από το τραπέζι για να χορέψω μες στα καπηλιά και τους μπεκρήδες.

Γωγώ, χρυσούλα, ερωτικό παιχνίδι κάτω από το τραπέζι.

Καραγκιόζης, προσφυγικά. Ζωγράφιζα καραγκιόζηδες. Εικόνες από το αναγνωστικό. Εικόνες χωρίς αωάγνωση και γραφή. Δυσλεκτικός. Δέκα με τόνο στην ζωγραφική.

Στρατιωτική εκπαίδευση δέκα τριών χρονών ΚΕΤΕΣ μαθητευόμενος μηχανικός αυτοκινήτων, το όνειρο της μάνας μου.

Όλοι της έλεγαν «Το παιδί θα γίνει ζωγράφος» Στην οικοδομή με τον πατέρα μου.

Με μακρύ παντελόνι ένοιωσα το κάλεσμα. Γκάζι. Πρώτη συνάντηση με τον Καρνάβαλο. Τα είδα όλα.

Όγκοι πηλός, σίδερα, χασαπόχαρτο, αλευρόκολλα, χρώματα. Μου πηγαίνανε μπάμ.

Από τον πρώτο χρόνο άρχισα να το παλεύω. Δεκαεπτά χρονών. Μαγεύτηκα. Αόρατο χέρι με καθοδηγούσε.

Πηλός, αρνητικά, γύψινα καλούπια, εφημερίδες. Με τον φίλο μου τον Γιάννη.

Από την μια στιγμή στην άλλη, τεράστια κορμιά, μορφές και έπειτα στον δρόμο. Η τελετή.

Φωνές από τον κόσμο. Γειά σου Μητσάρα! Ποτέ δεν έφτανε ο χρόνος. Επιτροπές κρίσις. Επίσημοι.

Το βράδυ το κάψιμο. Αυτό κι αν ήταν μεθύσι!

Προσπάθησα να δώσω εξήγηση, και είδα ότι όλα ήταν θέλημα Θεού Διονύσου.

Φλέρτ, ταύτιση, τρόπος ζωής, τρόπος σκέψης.

Τι να πείς στην μάνα των παιδιών σου;

Πώς να αγαπήσεις και να αγαπηθείς;

Που δεν ξενέρωσα ποτέ. ΔΙΟΝΥΣΕ  ΘΕΕ

Τίποτε άλλο.